I have often wished I were able to take you on long journeys around the globe,
to create such wonderful memories with you, that would be strong enough to
erase everything that ever hurt you, moments that would help you feel whole again
and mend the broken parts of you that still stir inside,
reminding you of painful thoughts, otherwise buried and forgotten.

I wish I could show you the most bewildering places in the world, the most enchanting forests,
tame the wildest seas, marvel at the most stunning sunsets, talk until the break of dawn,
unveiling the secrets of love and life, satisfying the insatiable wanderlust, that is such a big part of our existence and be lost in each other without never wanting to be found outside one another again.

I only have myself to offer, words to help me paint the most magical sceneries for you,
sentences to take you along the most fascinating travels my imagination and experiences
can lead you to, i can give you sensory adventures through smell touch and taste like only I can create.
So love me like only you know how and let me love you like only I can love you
and let our essences intertwine conjuring an ethereal matter out of our purest emotions for one another.

Θέλω να αγγίξω το μπλε της ψυχής σου,

θέλω να βαφτώ μ' αυτό το χρώμα που έχει κατακλύσει το κέντρο της ύπαρξής σου.

Θέλω να κολυμπήσω στο αχανές βάθος του μυαλού σου,

να καταλάβω τις αποχρώσεις των σκέψεων σου

και να παραδοθώ στο γαλάζιο των απόκρυφων παθών σου.

Θέλω να δω όλα όσα κρύβεις στην αδάμαστη θάλασσα

που αέναα αναμοχλεύει τις λέξεις μέσα σου,

τις έννοιες που σε βασανίζουν,

τα αισθήματα που ξεχειλίζουν από μέσα σου,

είτε με λόγια, είτε με δάκρυα.

Θέλω να είμαι εκεί να καταλαγιάζω

τα κύματα που φουσκώνουν και πνίγουν τη φωνή σου,

θέλω να είμαι εκεί να αγκαλιάζω τους δαίμονες

που ξεπηδούν από μέσα σου και σε τρομάζουν,

να τους μιλώ με λόγια μελίρρυτα, να χαϊδεύω τα αυτιά τους,

να τους ψιθυρίζω και να τους εμφυσώ ηρεμία κοιμίζοντάς τους γλυκά.

Άσε με να είμαι εκεί για σένα, για όλα, σε όλα...

Speak in whispers my love, sigh silently, heavily,

let your breath caress my ears.

Muffle your moans so that only I can hear.

Let me hide under the sheets and give you shivers of pleasure.

Touch me softly, intently, touch me with your hands,

your tongue, make me quiver in return.

Let our bodies pulsate in unison,

as our chests heave up and down, in rhythmic tandem movements,

kiss me, breathe life into me and let me shake in your arms as you do in mine,

together as one body, sighing, embracing tightly,

feeling each other’s heat run through us.

Μη με φοβάσαι, θα σε προσέχω,
σαν εύθραυστο κρύσταλλο, σαν νεογνό πουλάκι,
με ευλάβεια στα χέρια μου θα σε κρατώ.

Την καρδιά σου κλείσε στη καρδιά μου,
να σου την φυλάω, να μην την πειράξει κανείς,
φρουρός ακοίμητος θα είμαι εκεί και θα σε προστατεύω.

Άνοιξε μου την ψυχή σου, δώσε μου το χέρι σου,
έλα κοντά, πολύ κοντά μου, άσε με να σε κρατήσω σφιχτά,
δείξε μου εμπιστοσύνη και έλα να ταξιδέψουμε αγκαλιά.

Πάμε μακριά, πολύ μακριά από ότι μας έχει πληγώσει,
καινούρια να βρούμε απάτητη ακτή και
εκεί να κτίσουμε ότι μπορούμε απ' την αρχή.

Κάθε μέρα που περνά δένομαι μαζί σου όλο και πιο πολύ. Κάθε μέρα ο σπάγκος της καρδιάς μου σφίγγει και τεντώνεται προσπαθώντας να σε φτάσει και να σε φέρει πιο κοντά. Κάθε μέρα που περνά η παρουσία σου μου γίνεται απαραίτητη, σχεδόν ζωτική. Σαν το οξυγόνο που αναπνέω, σαν κτύπος της καρδιάς μου, σαν ανάσα της ψυχής μου. Όταν είμαι μαζί σου νιώθω ότι δεν υπάρχει χρόνος, τα ρολόγια σταματούν. Δεν ξέρω καν που βρίσκομαι και ούτε με νοιάζει, φτάνει μόνο να είμαι δίπλα σου, να σου κρατάω το χέρι σφιχτά. Να ακουμπά η καρδιά μου στην καρδιά σου, σαν με κρατάς στα χέρια σου αγκαλιά, στο λακκάκι του λαιμού σου να τρυπώνω, να κρύβομαι από τον κόσμο και να υπάρχεις μόνο εσύ κι εγώ.

Trust me,  show me what you hide from everyone else,
tell me all the words that you wanted to say, but never dared to speak out.
Share your most inner thoughts with me,
nothing is too little or too insignificant, i want to know you inside out.
The most horrible moment, the most pleasant memory,
your worst fear, your biggest desire.
I am here for you, as a friend, as a lover,
don't be afraid to open up to me, i will be your refuge, your haven,
your cove of tranquility and your sea of pleasure,
give me all the parts of you that you hate and i 'll turn them into love.

Τη χειρότερη σου μέρα, τη μέρα που δε θα θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν, έλα να κάτσουμε μαζί, να χαθούμε στη σιωπή μας.
Τη μέρα που δε θα θέλεις να δεις κανέναν, έλα σε μένα, να κλείσουμε τα μάτια μας στον κόσμο και να κοιτάξουμε μες τη ψυχή μας, να αντικρίσουμε την αλήθεια μας κατάματα.
Τη μέρα που θα σε λυγίσει η μοναξιά σου, που το κενό σου, δε θα χωράει πια μέσα σου, έλα να σ' αγκαλιάσω, να σε κρατήσω στα χέρια μου, να καλύψω έστω και για λίγο το κενό σου.
Και να θυμάσαι, όταν πιο λίγο αγαπάς εσύ τον εαυτό σου, τόσο πιο δυνατά θα σ' αγαπάω εγώ.

Φοβάμαι.
Στέκομαι στην άκρη της θάλασσας του έρωτα και φοβάμαι να ξαναβγώ με τη βάρκα μου στ' ανοιχτά.
Το τόλμησα κάποτε, ήταν καινούρια τότε η βάρκα μου, μικρή αλλά γερή, την έβαλα κι εγώ στη θάλασσα και ταξίδεψα χρόνια πολλά. Ταλανίστηκε το  καρυδότσουφλό μου μέσα σε άγριες καταιγίδες, αλλά έπλευσε και γαλήνια για λίγο, κάτω από γαλάζιους ουρανούς και ηλιόλουστες μέρες.
Μια μόνο όμως δυνατή αντάρα με οδήγησε σε ένα βίαιο τυφώνα, λύγισε το κατάρτι μου, τσάκισε το τιμόνι μου και μ' έριξε στα βράχια.
Είναι τώρα λίγος καιρός όμως που νιώθω να με τραβάει πάλι ο έρωτας να βγω για καινούρια περιπέτεια στα νερά του.
Φοβάμαι.
Έχω μπαλώσει πια τη βάρκα μου, είναι και πάλι γερή, δε μπάζει πια. Αλλά φοβάμαι να εμπιστευτώ πάλι τον έρωτα να με οδηγήσει στα νερά του.
Περιμένω στις όχθες ατενίζοντας το ατελείωτο γαλάζιο, το μπλε, το γκρίζο...
Ψάχνω στον ορίζοντα για μια άλλη βάρκα που ίσως ψάχνει μιαν όχθη να ξαποστάσει, που ψάχνει ίσως μια καρδιά να συνταξιδέψουν, να ανοίξουν πανιά μαζί, να μοιραστούν τη βάρκα τους και να πλεύσουν στις επτά θάλασσες του έρωτα πιασμένοι χέρι χέρι.
Περιμένω και φοβάμαι...

Maybe i am too shy...
Maybe i need to be more relaxed and play it cool...
Maybe i should be more assertive and confess what i feel...
I can't...
I don't know how to do this...
I don't know how this game is played...
I can't pretend, I can't hide my feelings when i am around you...
My eyes betray me when my look rests upon your face, studying your features, trying to memorize your expressions and your smiles.
My hands keep trying to find ways to touch you, my body moves around you like a satellite around a planet.
I am drawn to you like a moth to a flame...
I am afraid to touch you, but i want to feel you...
I am here in front of you, broken, vulnerable, baring my soul to you, showing everything i am and everything i am not...
I am not perfect, i am real.
I am not special, i am true.
Maybe it's enough, maybe it's not.
Maybe i am enough, maybe i am not...

Έχεις κλέψει τις λέξεις μου, έχει επιβληθεί η παρουσία σου στις σκέψεις μου και σεργιανίζεις συχνά στα όνειρά μου.
Δε χορταίνω να κοιτάω τα μάτια σου. Όταν συναντιούνται οι ματιές μας, η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά. Ο ήχος της φωνής σου, η χροιά σου, οι λέξεις σου, το χαμόγελό σου, η ζεστασιά που νιώθω όταν είμαι κοντά σου, μετριούνται όλα σε φευγαλέες στιγμές που ποτέ δε μου φτάνουν.
Αποζητώ το άγγιγμά σου, τη μυρωδιά σου, να έρθω ακόμα λίγο πιο κοντά σου, άλλη μια κουβέντα σου, ακόμα ένα άγγιγμα σου, άλλο ένα λεπτό μαζί σου, άλλη μια αγκαλιά σου.

Το ξέρω, το βλέπω ότι προσπαθείς πάρα πολύ να μη δείχνεις αυτό που είσαι.
Θες να φαίνεσαι ατρόμητος, ανυπέρβλητος, άνετος και εγκρατής, το "φαίνεσθαι" σου όμως διαφέρει πάρα πολύ από το "είναι" σου.
Το βλέπω στο βλέμμα σου, την ώρα που ηρεμείς, την ώρα που πέφτουν οι άμυνες σου, όταν βγάζεις το προσωπείο που φοράς κάθε πρωί.
Τα μάτια σου σε προδίδουν, βγάζουν μια ευαισθησία και μια λύπη, μια φλόγα που σιγοκαίει, έναν πόθο για κάτι διαφορετικό, κάτι ειλικρινές, για δύο χέρια που θα σε κρατήσουν και θα σε στηρίξουν αφήνοντας σε ελεύθερο όταν το χρειάζεσαι και σφίγγοντας σε δυνατά όταν το έχεις ανάγκη πιο πολύ...
Μπορείς να κρύβεσαι απ' όποιον θες, αλλά από 'μένα όχι, εγώ σε είδα και τώρα πια δε μπορώ πλέον να ξεχάσω αυτό που κρύβεις μέσα σου...

Έλα κοντά να κουρνιάσω στην αγκαλιά σου, να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο στέρνο σου, να νιώσω τη θέρμη του κορμιού σου.
Έλα να ακουμπήσω τα χείλη μου στο λακάκι του λαιμού σου, να μεθύσω με τη μυρωδιά σου, να αποτυπωθεί στη μνήμη μου ο ρυθμός της αναπνοής σου.
Θέλω να αποκοιμηθώ μετρώντας τους χτύπους της καρδιάς σου, μετρώντας όνειρα και αστέρια....
Θέλω να νιώθω την ανάσα σου στο αυτί μου καθώς θα μου ψιθυρίζεις τις πιο τρελές σου επιθυμίες, θέλω να σε κοιτάω στα μάτια για να βλέπω τον ενθουσιασμό σου όταν μου αφηγήσαι τις πιο περίεργες περιπέτειες σου...
Κράτα με, σφίξε με, φίλα με να λιώσουμε ο ένας στα χέρια του άλλου και να σμίξουμε σώμα και ψυχή...

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου είσαι εκεί.
Είσαι δίπλα μου, στην αγκαλιά μου, εκεί που ανήκεις.
Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου σε φιλώ με λαχτάρα, ανυπομονησία και πάθος τρελό. Σε φιλώ και νιώθω τη ζεστή σου ανάσα να φτάνει στα πνευμόνια μου, να μου δίνει ζωή, να μ' ανασταίνει.
Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου σ' ακούω να μου λες όλα όσα δεν τόλμησα ποτέ μου να σου πω. Με χαϊδεύεις, μου ψιθυρίζεις  λέξεις γεμάτες πόθο και λατρεία.
Κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια μου όμως, δεν είσαι εδώ...

Μ' αρέσει να σ' ακούω να μιλάς. Η φωνή σου, μπάσα, αισθησιακή, με μια σέξι βραχνάδα. Ο τόνος σου, σταθερός, καθησυχαστικός, ήρεμος.
Η παρουσία σου, επιβλητική, γοητευτική, απαραίτητη για 'μένα.
Τα λόγια σου, μετρημένα, εμποτισμένα με ένα ίχνος σαρκασμού. Το χιούμορ σου, ιδιαίτερο, οι γνώσεις σου, αστείρευτες.
Μ' αρέσει να σ' ακούω να μιλάς. Από τον ήχο της φωνής σου παίρνουν οι λέξεις μου ζωή, από 'σένα παίρνει φωτιά η ψυχή μου...

Όταν με πλησιάζεις, για να μου μιλήσεις κι έρχεσαι κοντά, πολύ κοντά μου, τρέμουν τα πόδια μου από την ταραχή.
Όταν με φιλάς στο μάγουλο για να με χαιρετήσεις, οι παλμοί μου ανεβαίνουν και η καρδιά μου κοντεύει να σκάσει από την αγωνία.
Όταν είσαι σε απόσταση αναπνοής από μένα, κόβεται η ανάσα μου και πετάω από χαρά που είσαι δίπλα μου, που νιώθω τη ζεστασιά σου στο δέρμα μου.
Θέλω να μ' αγγίζεις να αναρριγώ, να μ' αγκαλιάζεις να λιώνω.
Ακολούθα το βλέμμα μου και φέρε τα χείλια σου στα δικά μου, να μπερδευτούν οι ανάσες μας, να μπλεχτούν τα χέρια μας και να δεθούν οι καρδιές μας...

Να 'ξερες μόνο πόσες φορές τη μέρα λέω το όνομά σου, σιγά, ψιθυριστά, αχνά.
Να μην μ' ακούσει κανείς, παρά μόνο η καρδιά μου και να ησυχάσει.
Μόνο που σχηματίζουν τα χείλια μου τα γράμματα που σε αποτελούν, που συμβολίζουν όλα αυτά που βρίσκονται σε μια λέξη που σημαίνει εσύ, καταλαγιάζει η τρικυμία που μαίνεται μέσα μου.
Έλα κοντά μου, έλα μη μένεις άλλο μακριά.
Έλα να δούμε, να πούμε τί είμαστε ο ένας για το αλλόν, τι θα θέλαμε να γίνουμε ίσως.
Έλα να αποκαλύψουμε τις προθέσεις μας,
έλα να ακουστούν αλήθειες και να ξεπηδήσουν οι φλόγες που καίνε μέσα μας ανενόχλητες, ανεμπόδιστες πλέον.
Έλα να παίξουμε με τη φωτιά κι ας είναι να καούμε.

Play with me the game of seduction.
Surrender to temptation, let me blindfold and caress you.
Let me feel your body shiver at my touch.
Let me tantalize your senses.
Let me brand your skin with fiery kisses on your neck, ear lobes and lips.
Let my mouth explore your body and my breath cool your heat.
Let me hear your sensual moans when I gently bite you.
Let go and fall in the whirlpool of pleasure I have created for you.
Let me entice you in an encounter of lust and passion.
Let go and let me take over.

Let me...

Τα άηχα βράδια, το φως της σελήνης συντροφεύει τις ερωτικές περιπλανήσεις του μυαλού μου.
Αφού δεν είσαι δίπλα μου, η σκέψη μου έρχεται σε σένα με μυρωδιές από γιασεμί και με μουσική συνοδεία ανέμων από την ανατολή.
Σ' αγγίζω νοερά, σαν δροσοσταλίδα της αυγής στα χείλια σου, σαν χάδι από μεταξωτά υφάσματα, σαν πνοή ερωμένης στ' αυτί σου...
Έρχομαι σε σένα με πέπλα από αστερόσκονη και με αρώματα ανάλαφρα, που διεγείρουν τις αισθήσεις.
Σου γυρεύω ένα φιλί, το πρώτο από αυτά που θα ακολουθήσουν, αυτό που θα μας ξυπνήσει όλα τα πρωτόγονα ένστικτά μας, αυτό που θα μας ενώσει πια σώμα και ψυχή.
Ένα μονάχα φιλί...

Μια φορά μόνο,
μια φορά θα ήθελα να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, ειλικρινά,
χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες.
Να πούμε λόγια ξερά με πύρινες γλώσσες, να γίνει η αλήθεια παρανάλωμα του πυρός.
Να μας κάψουν λέξεις ατόφιες, να εισχωρήσει η θέρμη τους στο πετσί μας,
να νιώσουμε την ωμή δύναμή τους να μας εξαγνίζει το κορμί.
Μια φορά, θα ήθελα να μιλήσουν οι καρδιές μας μόνο. Να σου δείξω τις πληγές μου, να μου δείξεις τις δικές σου και ίσως να μπορέσουμε μαζί να τις κλείσουμε ο ένας για τον άλλον.
Ξέρεις, αγάπη χρειάζονται οι παλιές λαβωματιές του έρωτα για να γιατρευτούν και να προσέξεις τα επόμενα χέρια στα οποία θα εμπιστευτείς την γυάλινη ψυχή σου. Να πιστέψεις ότι θα την κρατήσουν ασφαλή και θα την εκτιμήσουν σαν το πολυτιμότερο δώρο στον κόσμο. Να τη δώσεις σε αυτούς που έχουν πονέσει,  σ' αυτούς που καταλαβαίνουν, που συμπονούν, σ' αυτούς να εμπιστευτείς ότι απέμεινε από την καρδιά σου. Κι εγώ σ' αυτούς θα τη δίνω από δω και μπρος....

Μάθε μου όλα τα μικρά πράγματα τα δικά σου, τις λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ψυχή σου.
Πως πίνεις τον καφέ σου,
τι σε ξεκουράζει, τι θέλεις πιο πολύ, μάθε μου τα εξομολογημένα ελαττώματά σου.
Μάθε μου με το χαμόγελο σου τα πάθη σου, τους στόχους σου, τις φοβίες σου, τα μυστικά σου, τις πιο κρυφές σου επιθυμίες με λόγια γλυκά, με τρυφερά φιλιά...
Διάβασε τα χείλη μου και πλησίασε πιο κοντά για να μου μάθεις όλα αυτά που σε κάνουν ξεχωριστό στον κόσμο αυτό.
Μάθε μου τα πιο αυθόρμητα γέλια, τα πιο δυνατά αισθήματα, ας τολμήσουμε να αλλάξουμε κάτι σ' αυτό το παράλογο σύμπαν.
Μάθε μου τις απολαύσεις της μέθης, της πράξης, της θυσίας που κάνουμε για να είμαστε μαζί.
Μάθε μου γιατί αισθανόμαστε πιο ζωντανοί όταν πεθαίνουμε από έρωτα.
Πες μου που θέλεις να πας, μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Πες μου, κι όπου πας πρόθυμος συνοδοιπόρος σου θα είμαι εγώ...