I love it when you smile earnestly,
when your eyes fill with sincere joy
and that just for at least a moment
all your cares seem to fade away.
I love how the green in your eyes shines brighter and that your look is more vibrant.
How you hide your mouth with your hand, because you don't want to show your whole smile, as if its too real and others might see that you are genuinely happy.
I sometimes feel that you are afraid to express emotions, especially joy,
you seem so troubled most of the time,
that i can't help but think that your smiles and your laughter are very special
and very rare.

Θέλω να σου πω όλα αυτά που έχω μέσα μου. Θέλω να μου εξομομογηθείς όλα όσα κρύβεις στα βάθη της ψυχής σου.
Θέλω να μιλήσουμε σαν φίλοι, σαν εραστές. Να μη μπορούμε να ξεφύγουμε ο ένας απ' τον άλλον. Να ζήσουμε σαν θυελλώδεις έρωτες με ένταση, πάθος και ασυγκράτητη έλξη. Να μην μπορούν τα χείλη μου να υπάρξουν χωρίς τα δικά σου και το κορμί σου να μην αντέχει χωρίς τη ζεστασιά του δικού μου κορμιού. Το χέρι μου να ταιριάζει μόνο στο δικό σου χέρι και οι ανάσες μας να σμίγουν και να γίνονται μια ενιαία κραυγή...

Σε κοιτάω και αναριγώ.
Με πλησιάζεις και τρέμω.
Θέλω να σ' αγγίξω πάση θυσία,
αλλά δεν έχω καμιά δικαιολογία.
Χαμογελάς και ανταποδίδω άμεσα,
με κοιτάς και χάνομαι, χαμογελώ και κοιτάω το πάτωμα.
Και σε ξανακοιτώ να δω εάν πρόσεξες ότι το βλέμμα σου με κάνει να κοκκινίζω.
Σε θέλω, δε ξέρω αν πρέπει, δε ξέρω αν είναι σωστό, δε ξέρω αν με θες κι εσύ,
αλλά σε θέλω πολύ.
Η αύρα σου με μαγνητίζει,
το κορμί σου με κολάζει.
Η ματιά σου με έχει δέσει με ξόρκια ανείπωτα και δεν βγαίνεις από το μυαλό μου...

Ήμουν εύθραυστο παιδί,
ευαίσθητη έφηβος,
ρομαντική φοιτήτρια.
Και μετά έγινα δυνατή γυναίκα και ατρόμητη μάνα.
 Και όλοι οι επόμενοι μου εαυτοί ήρθαν να αγκαλιάσουν όλους τους προηγούμενους μου εαυτούς για να δημιουργήσουν το σημερινό προστατευτικό μου περίβλημα.
Και μπροστά σε όλους είμαι ανυπέρβλητη και ανεξάρτητη και κουράστηκα...
Θα ήθελα τουλάχιστον μπροστά σου να σου δείξω το εύθραυστο παιδί και την ευαίσθητη έφηβο αλλά δε μπορώ...
Θα ήθελα όταν έρχεσαι να με πάρεις αγκαλιά και σε διώχνω, να επιμένεις, όταν σε σπρώχνω να με σφίγγεις πιο δυνατά και κράτα με εκεί μέχρι να σπάσουν τα τσιμεντένια φύλλα που καλύπτουν τον πυρήνα μου...
Μη φοβηθείς τους δαίμονες που θα ξεπηδήσουν από την άβυσσο της ψυχής μου, είναι και αυτοί μέρος της ύπαρξης μου...
Άσε με να ξεγυμνώσω το είναι μου μπροστά σου, κι αν αντέξεις το σκοτάδι μου, μη φοβηθείς το φως μου...