Friday 30 September 2016


A faceless  crowd  marches onward following the frantic pace of all the ticking clocks of the world.

A mass of humans disperses  uniformly heading towards their work zones.

I observe everyone as I stand aside, cowardly avoiding the torrent of workers, who are stressed and already  exhausted before they even reach their designated slots.

No one  is observing the tree leaves falling, none is noticing the smell of rain in the air or the clouds accumulating overhead.

Lightheaded  and dazed i wait for someone to look up and meet my gaze, match my thoughts and brighten  my spirit.



Tuesday 27 September 2016



Follow the winds to escape  reality.
Ride the tides to avoid mediocrity.
Write verses to touch immortality.
Create beauty to catch  eternity.


Friday 23 September 2016



As the first drops of rain come down from the sky,
I look up yearning for more.
More rain, more thunderstorms, more lightnings
to energize and charge my tired soul.

I stand in the eye of the storm,
soaking in the delicate droplets of water as they increase and multiply,
becoming stronger, more violent, demanding to erode my parched skin.

The smell of wet soil is intoxicating,
I feel my lungs fill with this sweet scent
and I immediately wake up from my summer sleep.

Drenched, rejuvenated, reborn with water, air and cold,
I raise my hands towards the massive grey clouds and
set myself free.





Σε περίμενα,
όπως  η γη περιμένει  τη βροχή
μετά  από ένα μακρύ  καλοκαίρι.

Σε περίμενα,
όπως  ο ήλιος  τη σελήνη  στην έκλειψη,
για να μείνουν  οι δυο τους, σκοτεινιάζοντας τον κόσμο.

Σε περίμενα,
να έρθεις  σαν χελιδόνι  που φέρνει  την άνοιξη
να λιώσεις τον πάγο της μοναξιάς.

Σε περίμενα,
όπως  η Ψυχή  περίμενε  τον Έρωτα  κάθε βράδυ,
για να γύρει το κεφάλι  της στο στήθος  του,
να ησυχάσει  και να αποκοιμηθεί.

Δεν ήρθες  ποτέ...
κι έμεινα  άποτη και διψασμένη.
Μόνη  μου, τυφλωμένη από το φως,
κολλημένη  στο χειμώνα, άυπνη κι ανήσυχη,
εγκλωβισμένη στην αιωνιότητα  να καρτερώ.





Saturday 17 September 2016




Μου μιλάς κι εγώ κοιτάω τα μάτια σου,
και με μαγνητίζει το βαθυπράσινο της ίριδας σου.
Αναρριγώ, νιώθω διάφανη μπροστά σου,
πέφτουν όλες οι άμυνες μου,
ευάλωτη και κυριευμένη από πόθο για 'σένα,
ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς μου.
Αποσβολωμένη, σαν υπνωτισμένη από την παρουσία σου,
σ' ακούω να μιλάς...

Μου μιλάς κι εγώ κοιτάω τα χείλη σου,
κι αναρωτιέμαι πως να είναι το φιλί σου...
Φαντάζομαι πως θα είναι έντονο, όπως το βλέμμα σου.
Βαθύ, όπως η φωνή σου και διαπεραστικό όπως το άγγιγμά σου.
Ερωτικό και άγριο, απαιτητικό κι ανατριχιαστικό.
Φιλί με νόημα και πάθος, αργό και αισθησιακό,
επίμονο και διεισδυτικό, απόλυτα κυριαρχικό.

Μου μιλάς κι εγώ ταξιδεύω σε παράλληλες πραγματικότητες,
όπου τα λόγια δεν έχουν καμμία θέση
όταν μιλάνε τα μάτια και συναντιούνται τα κορμιά.


Tuesday 13 September 2016




Πάντα με πιάνει η μοναξιά βαριά τις νύχτες,
γι' αυτό κουβεντιάζω με τα αστέρια.
Νιώθω να με παρηγορεί το φως τους στο σκοτάδι,
σαν χέρι που ακουμπά στον ώμο σου και σε γεμίζει ελπίδα.

Κοιτάζωντας επίμονα τον ουρανό, με μάγεψαν οι άγνωστοι πλανήτες
και βρέθηκα να τους ακολουθώ.
Μακριά από όλους και από όλα, βυθισμένη σε μια γαλήνια σιωπή,
ταξιδεύω στο απέραντο σύμπαν,
αναζητώντας μια γωνιά, να εναποθέσω την κομματιασμένη μου ψυχή.

Ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μου, μια δίδυμη καρδιά,
δύο μάτια σμαραγδένια, δύο χείλια μοναχά,
έναν γνωστό άγνωστο να με νανουρίσει με φιλιά.



Tuesday 6 September 2016

And as the tree leaves fade,
I reminesce looking at old black and white photos.
Many autumns ago, when some of my favourite people were still young.
Colourless and most of them departed, but not forgotten.
The more faded the picture, the younger they were.

Happy memories and joyous moments, warm hugs and familiar scents,
a compilation of the most important individuals of my existence.
Greatly missed and holding a very special place in my heart,
they are always with me, by me, accompanying me, in every step of the way.








Saturday 3 September 2016




Έλα  σιωπηλά, αθόρυβα.
Έλα με βήμα αίλουρου,
με προθέσεις  θηρευτή.
Έλα  τρελαμένος από  πάθος,
μεθυσμένος  από  έρωτα.
Έλα  απελπισμένος από  αγάπη, εξαντλημένος από το καρδιοχτύπι.
Έλα  διψασμένος για κατανόηση,
για μια αγκαλιά  απάνεμο λιμάνι.
Έλα  να χαθούμε  ο ένας  στα μάτια  του άλλου και σαν σμίξουν τα κορμιά,
να ξαναγεννηθούμε σαν ένα.