Πειραματίζομαι, παίζω με τις σκιές και το φως που παλεύουν μέσα μου.
Πότε φτιάχνω πουλιά που ελεύθερα πετούν προς ανοικτούς ουρανούς,
πότε φτιάχνω λυσσασμένα σκυλιά που προσπαθούν να σπάσουν
τα δεσμά τους και να κατασπαράξουν ότι βρουν στο διάβα τους.
Κι άλλοτε η ψυχή μου είναι φωτεινή και ήρεμη, σαν αγριολούλουδο
που μοσχοβολά την άνοιξη, κι άλλοτε είναι σκοτεινή και υγρή,
σαν πεζοδρόμιο το χειμώνα γεμάτο λάσπες και πατημασιές από τους περαστικούς.
Έτσι περνούν λοιπόν οι μέρες, κάποτε λουσμένες με φως, έρωτα κι αρώματα,
κάποτε μοναχικές, μουντές και δύσοσμες, τρώνε τα σωθικά μου.
Κάπου ανάμεσα λοιπόν στο φως και στο σκοτάδι κρύβεται η σωτηρία της ψυχής.
Σ' ένα ξέφωτο, βρεγμένο, ποτισμένο από τα χάδια της βροχής και των σκιών,
αγκαλιασμένο από τις ηλιαχτίδες και φιλημένο από τον πόθο για ζωή και έρωτα.

Μάθε μου όλα τα μικρά πράγματα τα δικά σου, τις λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ψυχή σου.
Πως πίνεις τον καφέ σου,
τι σε ξεκουράζει, τι θέλεις πιο πολύ, μάθε μου τα εξομολογημένα ελαττώματά σου.
Μάθε μου με το χαμόγελο σου τα πάθη σου, τους στόχους σου, τις φοβίες σου, τα μυστικά σου, τις πιο κρυφές σου επιθυμίες με λόγια γλυκά, με τρυφερά φιλιά...
Διάβασε τα χείλη μου και πλησίασε πιο κοντά για να μου μάθεις όλα αυτά που σε κάνουν ξεχωριστό στον κόσμο αυτό.
Μάθε μου τα πιο αυθόρμητα γέλια, τα πιο δυνατά αισθήματα, ας τολμήσουμε να αλλάξουμε κάτι σ' αυτό το παράλογο σύμπαν.
Μάθε μου τις απολαύσεις της μέθης, της πράξης, της θυσίας που κάνουμε για να είμαστε μαζί.
Μάθε μου γιατί αισθανόμαστε πιο ζωντανοί όταν πεθαίνουμε από έρωτα.
Πες μου που θέλεις να πας, μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Πες μου, κι όπου πας πρόθυμος συνοδοιπόρος σου θα είμαι εγώ...

I am walking down a path of intense emotions and fluctuating sentiment.
I cannot ask you for your time,
but I 'm thrilled when you find a few fleeting moments to give me.
I cannot ask you for your words,
but waves of contentment wash over me when you freely share them with me.
I cannot ask for your presence and yet I feel a surge of excitement when you appear.
My path feels like a tight rope and I am an acrobat trying to balance his mind and soul.
You affect my course, I loose sight of my target and fall in a whirlpool of verses.
Art consumes me, I float on clouds of poetry and there I find you.

Τι γλυκιά καταδίκη ο κρυφός έρωτας.
Να λιώνεις για τον άλλον, κι όμως τα λόγια σου και οι πράξεις σου να μην μπορούν να του το δείξουν.
Να μη μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο εκτός από εκείνον και να δειλιάζεις να τον πάρεις αγκαλιά και να του πεις αυτά που νιώθεις.
Η ψυχή σου και το μυαλό σου εναλλάσσονται από ανταριασμένες  θάλασσες σε γαληνεμένες λίμνες με το που φέρνεις την εικόνα του μπροστά σου.
Βασανιστήριο κάθε ώρα που περνά περιμένοντας υπομονετικά μια πολυαναμενόμενη συνάντηση μαζί του...
Και πάλι άτολμη να τον κοιτάζεις από μακριά μη μπορώντας να εκφράσεις όλα αυτά που αναμοχλεύονται στο κέντρο της ύπαρξής σου, μένεις άπραγη, παγώνεις και για άλλη μια φορά τον χάνεις...

Έχω συνηθίσει να σε βλέπω, να σε ακούω, να σε αισθάνομαι δίπλα μου έστω και για λίγο, αραιά και που, και είναι τώρα η απουσία σου πια τόσο αισθητή, που δε ξέρω τι να κάνω...
Σε σκέφτομαι και αυτομάτως χαμογελάω, μιλάω για σένα και λάμπει το πρόσωπό μου, λέω το όνομά σου και αμέσως με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία, λες και μου έχουν στερήσει ότι πολυτιμότερο έχω...
Δε μπορώ να σε δω χωρίς να αναπηδήσει η καρδιά μου από χαρά και λαχτάρα.
Θέλω να σε αγγίξω, να σου χαϊδέψω το μάγουλο, να σε πάρω αγκαλιά, να νιώσω τη ζεστασιά του κορμιού σου και τα χέρια σου να σφίγγουν το σώμα μου...
Δε ξέρω τι να σου πω, πως να σου το πω, φοβάμαι...

Η μοναξιά βαθαίνει,
η καρδιά νοσεί..
Τα αστέρια έχουν σιγήσει,
η σιωπή του ουρανού εκκωφαντική...
Η πίστη μου έχει κλονιστεί,
η ψυχή μου λειψή...
Όλα τα μελαγχολικά "γιατί" υπερχειλίζουν και πνίγονται σε μια άηχη κραυγή.
Έχει κολλήσει το παράπονο στο λαιμό μου και δεν μπορεί πια λέξη να βγει...
Στεγνός λυγμός,  δάκρυ χωρίς πληγή,
πόσοι αναστεναγμοί χωράνε
άραγε σε μια μικρή ρωγμή...

Δε λείπεις στιγμή από το μυαλό μου
αλλά δε μπορώ να σου το πω...
Σε σκέφτομαι και περπατάω με το κεφάλι μου στα σύννεφα αλλά δε μπορω
να σου το δείξω...
Θέλω να σε πάρω να σου μιλήσω,
να ακούσω τη φωνή σου, το γέλιο σου,
αλλά δε μπορώ...
Δεν έχω το δικαίωμα και δε θέλω να σε πιέσω... αν θέλεις κι εσύ όμως να μου μιλήσεις, να μάθουμε ο ένας
τον άλλον μέσα έξω, είμαι εδώ.
Να σου λέω, να σου δείχνω, να μπορώ να κάνω αυτό που αισθάνομαι χωρίς να φιλτράρω τις σκέψεις και τις επιθυμίες μου κι εσύ το ίδιο.
Να αφήσουμε πίσω ότι μας βαραίνει και να μείνουμε για λιγό μόνοι, ξεγυμνώνοντας τις ψυχές μας ο ένας μπροστά στον άλλον,
μέχρι που όλα τα λάθη και τα πάθη μας να σβηστούν από τις εξομολογήσεις μας και να μείνει μόνο η αλήθεια μας...

J' ai une douleur épouvantable.
Ton absence déchire mon âme.
Ton sourire me manque,
tes mots, ta voix...
J' ai besoin de t'entendre,
je meurt sans toi...
Viens... je ne peux plus sans tes bras,
sans te toucher, sans ton regard...
Je t' en supplie, viens...
Je ne peux pas respirer quand
tu n' es pas là...
T' es mon oxygène, mon souffle...
Viens et apportes moi ton amour
et l' espoir...

Πρώτη φορά στη ζωή μου νομίζω πως έχουν στερέψει οι λέξεις από μέσα μου.
Ίσως πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να είναι τα συναισθήματα μου πιο δυνατά από τα λόγια μου.
Δυσκολεύομαι να εκφράσω αυτό που νιώθω και μάλλον φοβάμαι να πιστέψω ότι αυτό που θέλω τόσο πολύ μπορεί να μην πραγματοποιηθεί...
Τρέμω στην ιδέα ενός ακόμα ανεκπλήρωτου ονείρου, γιατί σε μένα αυτή τη στιγμή μοιάζεις με όνειρο από το οποίο δε θέλω να ξυπνήσω...
Τολμώ να ονειρεύομαι λοιπόν μέχρις ότου να πέσουν οι μάσκες μας,
ή θα θρυμματιστούν οι κρυστάλλινες ψευδαισθήσεις μου ή θα πιστέψουμε μαζί και πάλι στον έρωτα και θα ζήσουμε ίσως και για πρώτη μας φορά την αγνή κι άδολη αγάπη...

Θα 'θελα μια φορά να χτυπήσει το τηλέφωνο μου τα μεσάνυχτα και να είσαι εσύ...
Να μου πεις:
"Δεν άντεξα άλλο, έπρεπε να σου μιλήσω...
Έπρεπε να σου πω αυτά που κρατάω μέσα μου, αυτά που νομίζω ήδη ξέρεις...
Νιώθω πολλά πράγματα για σένα...
Δεν είναι τυχαίο που νιώθω αμήχανα όταν είμαστε μόνοι μας, που σε κοιτάω και χαμογελώντας σου κλείνω το μάτι.
Με κάνεις να γελάω και ξυπνάς μέσα μου αισθήματα που προσπαθώ να κοιμήσω..."
Μόνο μίλα μου, πες μου θέλω χρόνο, πες μου κάτι, οτιδήποτε, αλλά να νιώσω τουλάχιστον ότι το θες κι εσύ έστω και λίγο αυτό το "μυστήριο" που συμβαίνει μεταξύ μας....
Μίλα μου....