Σε θέλω κολασμένα...
Δε μπορώ να σκεφτώ τίποτε άλλο
εκτός από σένα...
Τα μάτια σου με έχουν στοιχειώσει,
το χαμόγελό σου έχει χαρακτεί
στο μυαλό μου, η μυρωδιά σου
διεγείρει τη φαντασία μου.
Έχω ανάγκη να σε δω,
να σ' ακούσω, τρελαίνομαι όταν
λες το όνομα μου, τρέμω από πόθο
όταν στέκεσαι δίπλα μου.
Με μαγνητίζει η παρουσία σου,
δε μπορώ μακριά σου.
Είμαι ανήσυχη και όλες οι αισθήσεις
μου βρίσκονται σε εγρήγορση όταν με πλησιάζεις.
Νομίζω ότι ξέρεις τι παθαίνω όταν είσαι κοντά μου και σ' αρέσει...
αλλά το φοβάσαι κιόλας.
Ίσως να μην είσαι έτοιμος,
ίσως ξέρεις ότι έχουμε και οι δύο
πολλά να χάσουμε,
αλλά σκέψου και όλα αυτά
που έχουμε να ζήσουμε.

Θέλω να βάλεις το χέρι σου στη μέση μου και να με οδηγήσεις διακριτικά κάπου που θα είμαστε μόνοι, κι ενώ εγώ θα τρέμω από ανυπομονησία, εσύ θα απολαμβάνεις την επίδραση που έχει το άγγιγμά σου στο σώμα μου, χαμογελώντας μου με νόημα.
Θέλω να κλείσεις την πόρτα και να με κολλήσεις στον τοίχο πιέζοντας το σώμα σου στο δικό μου,
να ακουμπήσεις τα πυρακτωμένα χείλη σου στο λαιμό μου και να αναριγήσεις όταν ακούσεις τον ξέπνοο αναστεναγμό μου.
Θέλω να σε φιλήσω τόσο βαθιά και τόσο έντονα που να σε κάνω να χάσεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, να νιώσεις το ασίγαστο πάθος μου για σένα σε κάθε εκατοστό του κορμιού σου, να σε κάνω να με ποθείς τόσο που να νιώθεις ότι πλησιάζεις τα όρια της παράνοιας...
Και τότε να αφήσεις τα χέρια σου ελεύθερα να εξερευνήσουν το σώμα μου και το στόμα σου να περιπλανηθεί ανενόχλητο σ' όλη  την επιφάνεια της ύπαρξής μου.
Θέλω να σ' ακουμπήσω παντού, να σε βασανίσω αισθησιακά, καθώς θα δαγκώνω τις αγαπημένες μου φλέβες στο λαιμό σου και το κάτω χείλος σου απαλά. Θέλω να σε φτάσω σε ένα τόσο παθιασμένο παραλήρημα που μετά από αυτό να μοιάζουν όλα καινούρια, πιθανώς απίθανα, σουρεαλιστικά.  
Θέλω μια νύχτα μαζί σου δίχως τέλος, μια νύχτα που τίποτε δε θα απαγορεύεται και οι πιθανότητες θα είναι άπειρες...

Εσύ... θέλεις;

Με συγχωρείς, αλλά δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου πλέον.
Σ' αγαπώ σαν άνθρωπο,
σαν ένα ξεχασμένο κομμάτι της ζωής μου,
σαν ανάμνηση από τα παλιά, αλλά ως εκεί.
Δεν έχω χώρο για σένα στο παρόν μου,
δεν έχω άλλο χρόνο να σου δώσω.
Στα έδωσα όλα όταν εσύ δε μετρούσες,
όταν εσύ δε μιλούσες,
όταν με την αδιαφορία  σου ξόδευες το χρόνο σου αλλού,
όταν ήμασταν μαζί αλλά εσύ ήσουν μακριά.
Σε φώναζα, δεν άκουγες.
Σ' αγκάλιαζα, δεν ήθελες.
Σε χάϊδευα και εσύ θύμωνες.
Σ' αγαπώ στο παρελθόν μας,
αλλά στο παρόν δεν υπάρχουμε πια "εμείς"...