Friday 30 December 2016


Θέλω να νιώσω την ανάσα σου
στο λαιμό μου.
Θέλω να μπλεχτούν τα δάχτυλα σου
στα μαλλιά μου.
Θέλω να νιώσω το βάρος του κορμιού σου πάνω στο δικό μου.
Θέλω τα χείλη σου να ταξιδέψουν στο κορμί μου.
Θέλω να ακουμπήσεις το αξύριστο μάγουλο σου στο στήθος μου
να ακούς την ανάσα μου να βαθαίνει,
να νιώσεις το σώμα μου να σε ζητά απελπισμένα.
Θέλω να ακούσω τα ξεψυχισμένα βογγητά σου,
να νιώσω τους παλμούς σου να αυξάνονται.
Θέλω να χαϊδεύω τις διογκωμένες φλέβες του λαιμό σου
και να σε κοιτάω στα μάτια την ώρα της κορύφωσης του πάθους μας...


Thursday 29 December 2016


Θέλω να έρθεις αβίαστα
και χωρίς αναστολές.
Θέλω να  με διεκδικήσεις,
να παλέψεις για μένα,
στο ορκίζομαι το αξίζω.
Θέλω να με ποθείς σαν κολασμένος,
να τρελαίνεσαι όταν με σκέφτεσαι,
να μεθάς με το άρωμα μου.
Να με ακουμπάς με τα ζεστά σου χείλη,
μετρώντας με παθιασμενα φιλιά τα λεπτά που κλέβουμε για να είμαστε αγκαλιά.
Θέλω να χάνομαι στα μάτια σου
και να σου μιλάω με την αφή,
καθώς θα διαγράφω το περίγραμμα του κορμιού σου με τα δάκτυλα μου.
Άκου τη ψυχή μου που σου φωνάζει
και έλα να σπάσουμε τα ρολόγια του κόσμου μαζί,
να κρυφτούμε σε μια αόριστη κι αέναη στιγμή.



Wednesday 28 December 2016


Αν ερχόσουν κοντά,
πολύ κοντά να μου μιλήσεις,
θα χαμογελούσα νευρικά.
Αν έπαιρνες το χέρι μου στο δικό σου,
θα το ένιωθες να τρέμει,
αφού όταν είσαι δίπλα μου κλυδωνίζομαι από πόθο για σένα.
Αν μου ψιθύριζες στο αυτί το πάθος σου για μένα,
θα αναρριγούσα από ευτυχία.
Αν έσκυβες αργά, απαλά να φιλήσεις τα χείλη μου
και καθώς περνούσαν τα δευτερόλεπτα το φιλί σου γινόταν πιο έντονο,
πιο δυνατό, θα παραδινόμουν άνευ όρων σε σένα...


Tuesday 27 December 2016


Πόσες αμαρτιές που θα με έστελναν απευθείας στον Παράδεισο αρνήθηκα...
Πόσα "μή" άφησα να με σταματήσουν από το να φτάσω αυτό που ποθούσα...
Σε πόσα "πρέπει" επέτρεψα να μου επιβληθούν
και να επισκιάσουν αυτά που η ψυχή μου επιθυμούσε...

Και γιατί; για ποιό λόγο;
Για μια ψεύτικη, ελαστική ηθική, που σου αφήνουν παρακαταθήκη
άλλοι καταπιεσμένοι άνθρωποι υποδεικνύοντας σου το "κοινό σωστό",
το οποίο πλάθεται, τεντώνεται και μαζεύεται αναλόγως των "κοινών συμφερόντων".

Κι εσύ, που το μόνο που θέλεις είναι να αγαπάς και να αγαπηθείς,
να είσαι ευτυχισμένος έξω από τα όρια της επιβαλλόμενης "κοινότητας",
βομβαρδίζεσαι με φιλοσοφικά ηθικά διλήμματα που σου αλυσοδένουν
τις σκέψεις και σε αναγκάζουν να προσπαθείς διαρκώς να αιτιολογείς
και να δικαιολογείς τα "θέλω" σου αντί να τα νιώθεις και να τα ζείς.


Monday 26 December 2016


Πόσο απεγνωσμένα ήθελα το φιλί σου,
την ώρα που κρατούσα το πρόσωπό σου στα χέρια μου,
κοιτώντας σε βαθιά στα μάτια...
Μου φώναζαν τα χείλια σου,
το αξύριστο αρρενωπό χαμόγελο σου, αλλά δεν ήξερα...
Δεν ήξερα αν ένιωθες πόσο απελπισμένα
σου ζήταγε το στόμα μου να το ακουμπήσει το δικό σου,
δεν ήξερα αν ένιωθες τα χέρια μου που έτρεμαν στο άγγιγμα σου,
αν ένιωσες το είναι μου να σε εκλιπαρεί για ένα χάδι...
Κι έτσι πάγωσα, τρόμαξα στην ιδέα ότι ίσως να μην άκουσες,
να μην ένιωσες τι γινόταν μέσα μου και δείλιασα...
ίσως να δείλιασες κι εσύ...
ίσως και να μην μάθουμε ποτέ τι νιώσαμε ο ένας για τον άλλον...


Monday 19 December 2016

Rain is relentlessly pounding the ground,
a full moon occasionally peeks through the clouds,
making everything glow like silver.

Golden strands of lightning shine across the sky,
spreading luminous shards of electricity splitting
in half the dark opaque clouds.

Sweet memories and unfulfilled dreams
flood my thoughts, all my subdued desires stir,
as i let out a stifled sigh,
a dying mans last breath...

Sunday 11 December 2016



Every time you lose a beloved person, it feels as though one of your roots is cut off.
There are smaller roots, thinner roots and then there are big ones, thick ones, roots that are vital for your existence.
My grandparents  are that kind of roots, indispensable, unimaginable  to live without.
When those roots are cut off, the pain is nerve wrecking, the loss insufferable.
My tree shakes, it feels less sturdy against forceful  winds.
But, I  will stand my ground, for i have planted a new seed that i have to support, protect and help blossom.
I have to give it enough love so that in turn when it starts loosing its  roots, it will be able to stand tall and continue to grow, sprouting  new roots in order to stand firmly once more.

Thursday 1 December 2016



Rain has taken over the sky,
grey, white and silver colours
dominate the scenery.
The water cleanses everything as it falls on the earths' surface.
The trees come to life again,
the ground is moist and fertile again,
the asphalt is glistening and strands of silver lightnings split the clouds with mesmerising  linear shapes of gold  and silver light.
The skys' turmoil is spectacular,
it matches my own inner world,
in constant movement, everchanging, always wondering:
What if?