Πόσο απεγνωσμένα ήθελα το φιλί σου,
την ώρα που κρατούσα το πρόσωπό σου στα χέρια μου,
κοιτώντας σε βαθιά στα μάτια...
Μου φώναζαν τα χείλια σου,
το αξύριστο αρρενωπό χαμόγελο σου, αλλά δεν ήξερα...
Δεν ήξερα αν ένιωθες πόσο απελπισμένα
σου ζήταγε το στόμα μου να το ακουμπήσει το δικό σου,
δεν ήξερα αν ένιωθες τα χέρια μου που έτρεμαν στο άγγιγμα σου,
αν ένιωσες το είναι μου να σε εκλιπαρεί για ένα χάδι...
Κι έτσι πάγωσα, τρόμαξα στην ιδέα ότι ίσως να μην άκουσες,
να μην ένιωσες τι γινόταν μέσα μου και δείλιασα...
ίσως να δείλιασες κι εσύ...
ίσως και να μην μάθουμε ποτέ τι νιώσαμε ο ένας για τον άλλον...