Πρώτη φορά στη ζωή μου νομίζω πως έχουν στερέψει οι λέξεις από μέσα μου.
Ίσως πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να είναι τα συναισθήματα μου πιο δυνατά από τα λόγια μου.
Δυσκολεύομαι να εκφράσω αυτό που νιώθω και μάλλον φοβάμαι να πιστέψω ότι αυτό που θέλω τόσο πολύ μπορεί να μην πραγματοποιηθεί...
Τρέμω στην ιδέα ενός ακόμα ανεκπλήρωτου ονείρου, γιατί σε μένα αυτή τη στιγμή μοιάζεις με όνειρο από το οποίο δε θέλω να ξυπνήσω...
Τολμώ να ονειρεύομαι λοιπόν μέχρις ότου να πέσουν οι μάσκες μας,
ή θα θρυμματιστούν οι κρυστάλλινες ψευδαισθήσεις μου ή θα πιστέψουμε μαζί και πάλι στον έρωτα και θα ζήσουμε ίσως και για πρώτη μας φορά την αγνή κι άδολη αγάπη...