Κάθε μέρα που περνά δένομαι μαζί σου όλο και πιο πολύ. Κάθε μέρα ο σπάγκος της καρδιάς μου σφίγγει και τεντώνεται προσπαθώντας να σε φτάσει και να σε φέρει πιο κοντά. Κάθε μέρα που περνά η παρουσία σου μου γίνεται απαραίτητη, σχεδόν ζωτική. Σαν το οξυγόνο που αναπνέω, σαν κτύπος της καρδιάς μου, σαν ανάσα της ψυχής μου. Όταν είμαι μαζί σου νιώθω ότι δεν υπάρχει χρόνος, τα ρολόγια σταματούν. Δεν ξέρω καν που βρίσκομαι και ούτε με νοιάζει, φτάνει μόνο να είμαι δίπλα σου, να σου κρατάω το χέρι σφιχτά. Να ακουμπά η καρδιά μου στην καρδιά σου, σαν με κρατάς στα χέρια σου αγκαλιά, στο λακκάκι του λαιμού σου να τρυπώνω, να κρύβομαι από τον κόσμο και να υπάρχεις μόνο εσύ κι εγώ.