Τη χειρότερη σου μέρα, τη μέρα που δε θα θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν, έλα να κάτσουμε μαζί, να χαθούμε στη σιωπή μας.
Τη μέρα που δε θα θέλεις να δεις κανέναν, έλα σε μένα, να κλείσουμε τα μάτια μας στον κόσμο και να κοιτάξουμε μες τη ψυχή μας, να αντικρίσουμε την αλήθεια μας κατάματα.
Τη μέρα που θα σε λυγίσει η μοναξιά σου, που το κενό σου, δε θα χωράει πια μέσα σου, έλα να σ' αγκαλιάσω, να σε κρατήσω στα χέρια μου, να καλύψω έστω και για λίγο το κενό σου.
Και να θυμάσαι, όταν πιο λίγο αγαπάς εσύ τον εαυτό σου, τόσο πιο δυνατά θα σ' αγαπάω εγώ.

Φοβάμαι.
Στέκομαι στην άκρη της θάλασσας του έρωτα και φοβάμαι να ξαναβγώ με τη βάρκα μου στ' ανοιχτά.
Το τόλμησα κάποτε, ήταν καινούρια τότε η βάρκα μου, μικρή αλλά γερή, την έβαλα κι εγώ στη θάλασσα και ταξίδεψα χρόνια πολλά. Ταλανίστηκε το  καρυδότσουφλό μου μέσα σε άγριες καταιγίδες, αλλά έπλευσε και γαλήνια για λίγο, κάτω από γαλάζιους ουρανούς και ηλιόλουστες μέρες.
Μια μόνο όμως δυνατή αντάρα με οδήγησε σε ένα βίαιο τυφώνα, λύγισε το κατάρτι μου, τσάκισε το τιμόνι μου και μ' έριξε στα βράχια.
Είναι τώρα λίγος καιρός όμως που νιώθω να με τραβάει πάλι ο έρωτας να βγω για καινούρια περιπέτεια στα νερά του.
Φοβάμαι.
Έχω μπαλώσει πια τη βάρκα μου, είναι και πάλι γερή, δε μπάζει πια. Αλλά φοβάμαι να εμπιστευτώ πάλι τον έρωτα να με οδηγήσει στα νερά του.
Περιμένω στις όχθες ατενίζοντας το ατελείωτο γαλάζιο, το μπλε, το γκρίζο...
Ψάχνω στον ορίζοντα για μια άλλη βάρκα που ίσως ψάχνει μιαν όχθη να ξαποστάσει, που ψάχνει ίσως μια καρδιά να συνταξιδέψουν, να ανοίξουν πανιά μαζί, να μοιραστούν τη βάρκα τους και να πλεύσουν στις επτά θάλασσες του έρωτα πιασμένοι χέρι χέρι.
Περιμένω και φοβάμαι...

Maybe i am too shy...
Maybe i need to be more relaxed and play it cool...
Maybe i should be more assertive and confess what i feel...
I can't...
I don't know how to do this...
I don't know how this game is played...
I can't pretend, I can't hide my feelings when i am around you...
My eyes betray me when my look rests upon your face, studying your features, trying to memorize your expressions and your smiles.
My hands keep trying to find ways to touch you, my body moves around you like a satellite around a planet.
I am drawn to you like a moth to a flame...
I am afraid to touch you, but i want to feel you...
I am here in front of you, broken, vulnerable, baring my soul to you, showing everything i am and everything i am not...
I am not perfect, i am real.
I am not special, i am true.
Maybe it's enough, maybe it's not.
Maybe i am enough, maybe i am not...

Έχεις κλέψει τις λέξεις μου, έχει επιβληθεί η παρουσία σου στις σκέψεις μου και σεργιανίζεις συχνά στα όνειρά μου.
Δε χορταίνω να κοιτάω τα μάτια σου. Όταν συναντιούνται οι ματιές μας, η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά. Ο ήχος της φωνής σου, η χροιά σου, οι λέξεις σου, το χαμόγελό σου, η ζεστασιά που νιώθω όταν είμαι κοντά σου, μετριούνται όλα σε φευγαλέες στιγμές που ποτέ δε μου φτάνουν.
Αποζητώ το άγγιγμά σου, τη μυρωδιά σου, να έρθω ακόμα λίγο πιο κοντά σου, άλλη μια κουβέντα σου, ακόμα ένα άγγιγμα σου, άλλο ένα λεπτό μαζί σου, άλλη μια αγκαλιά σου.