Αιθεροβάμωνες σε νεφέλες που φτιάξαμε μόνοι μας ψάχνοντας τρόπο να δραπετεύσουμε από αυτά που μας βαραίνουν, απλώνοντας φτερά ξεπουπουλιασμένα από τις κακουχίες της καρδιάς, καταφέραμε να φτάσουμε έναν ουρανό καθάριο, φιλόξενο, γεμάτο κατανόηση. Σκαρφαλώσαμε σε άστρα και γαλαξίες να φτιάξουμε με αστερόσκονη και δάκρυ κάτι μοναδικά δικό μας. Πιαστήκαμε λοιπόν από ένα σποράκι πικραλίδας που το πήρε ο άνεμος αγκαλιά για να κατέβουμε και να φυτέψουμε το τρυφερό βλαστάρι της αγάπης μας, σε ένα σύννεφο ποτισμένο με όλες τις αποχρώσεις ενός δειλινού γεμάτοι ελπίδα.