Θέλω να μιλάμε, να επικοινωνούμε, να καταλαμβαινόμαστε, να αλληλοσυμπληρωνόμαστε σε όλα τα επίπεδα.
Να συζητάμε τα πάντα, από το πιο γενικό στο πιο συγκεκριμένο. Να είναι οι λέξεις μας εικόνες, ιστορίες, διηγήσεις ζωής. Θέλω να σου μιλάω στα ελληνικά για τα πιο περίπλοκα, τα πιο σύνθετα, τα πιο ασύλληπτα πράγματα. Στα αγγλικά για τα απλά, τα καθημερινά, για αυτά που καθορίζουν τη ροή της ύπαρξής μας. Στα γαλλικά, για έρωτα, για ομορφιά, για αισθησιασμό, για όλα αυτά που μας περικυκλώνουν με συναίσθημα. Στα ισπανικά,  για φλογερό, ασίγαστο, άσβεστο, ανίκητο πάθος και τρελό, παράλογο πόθο που καίει και λιώνει κάθε πρόταση, λέξη, ήχο...
Κι όταν στερέψουμε πια από λόγια, όταν μας φαίνονται όλα πια σκέτος θόρυβος, με την αφή, το χάδι, το φιλί, θα βρισκόμαστε και πάλι μαζί στο σκοτάδι, στη σιωπή...