Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι σαν τον ήλιο σε καθάρια χειμωνιάτικη μέρα, λάμπουν, αλλά δε νιώθεις καθόλου ζεστασιά.
Είναι και κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως,
που είναι η παρουσία τους γύρω σου ανεπαίσθητη και διακριτική όπως ο αέρας που αναπνέεις.
Αυτοί που είναι πάντα εκεί, που σε στηρίζουν, που σου δίνουν ζωή και
που εσύ τους έχεις τόσο δεδομένους,
που δεν αντιλαμβάνεσαι ότι είναι το οξυγόνο σου, η αναπνοή σου.
Αυτούς τους ανθρώπους βρες, άνοιξε τα μάτια σου και δες τους και εκτίμησέ τους λίγο περισσότερο.
Κανένας δε μένει δίπλα σου επειδή απολαμβάνει την περιφρόνηση σου, μένει δίπλα σου γιατί ελπίζει ότι αργά ή γρήγορα θα τραβήξει την προσοχή σου...