Carnal desire overwhelms me
when you come near me.
My imagination runs wild
when you look at me.
There are but a few meters between us,
but in my mind we are already naked, unable to contain ourselves.
When I hear your voice,
I shiver with lust,
I see your lips moving all over my body
and me clenching the sheets
shivering with pleasure.
I want to pin you down to the floor and leave you breathless with my insatiable appetite. I want you to loose control and sigh heavily, I want you to beg me for more.

Η πεμπτουσία της ύπαρξης του ανθρώπου, θα τριβελίζεται πάντα από τα "αν" που δεν έκανε πράξεις. Ο φόβος και οι ενοχές που επιβάλλονται σε κάθε παιδί από τα "πρέπει" της κοινωνίας, είναι ηη δειλία που θα φέρει βαρέως κάθε άτολμος ενήλικας που δεν επαναστάτησε σαν έφηβος.
Πολλοί πέφτουμε στη παγίδα αυτή,
που έχει στηθεί με μεγάλη μαεστρία εδώ και τόσους αιώνες. Η θυσία του ατόμου για χάρη του ευρύτερου καλού.
Κι έτσι ο εκάστοτε άνθρωπος φθάνει στο τέλος της ζωής του εξυπηρετώντας το σύνολο, χωρίς να εκπληρώσει τα δικά του όνειρα και τους δικούς του στόχους, βάζοντας πάντα σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό του από φόβο μπας και χαρακτηριστεί εγωιστής από το πλήθος.
Ένα απρόσωπο πλήθος που δε θα καταλάβει ποτέ τις μονάδες που το απαρτίζουν και πάντα θα κρίνει το άτομα που το αποστρέφονται.

Έχεις ένα γοητευτικό, τραχύ πρόσωπο
και μια γλυκιά μελαγχολική όψη.
Πράσινα μάτια με σπινθηροβόλα λάμψη
και ένα στραβό χαμόγελο όλο νόημα.
Το διαπεραστικό σου βλέμμα κρύβει
μια θλίψη που με κάνει να θέλω
να σου πω απλά ότι σε καταλαβαίνω.
Θα ήθελα να ακουμπήσεις το κεφάλι σου
στο στήθος μου και να αποκοιμηθείς
ήσυχα, νανουρισμένος από την ανάσα μου.
Θα ήθελα να σου χαϊδεύω τα μαλλιά
καθώς εσύ θα με κρατάς αγκαλιά
απολαμβάνοντας την ηρεμία της σιωπής
και τη ζεστασιά των κορμιών μας.
Όλα αυτά θα ήθελα να μπορούσα
να σου έλεγα, να έκανα τα λόγια μου
πράξεις, αν μπορούσα να σε πλησιάσω
χωρίς να απορριφθώ, αν ήξερα ότι θες
κι εσύ όλα αυτά που θέλω κι εγώ....

It's been a few days now that you 've returned to my thoughts
against my better judgement.
I don't know why,
i don't seem to be able to control it,
you are lost, wandering between
my mind and my heart,
leaving me with bitter sweet memories
of a long lost friend.
I reminisce back to the last time we saw each other, an uncomfortable goodbye
and a promising hug that stated how important we were to one another
and that we would not forget our time together...
But, i guess life has a strange way of altering words and promises once people are no longer close in proximity,
it seems that we loose touch and forget,
as the saying goes: out of sight out of mind...

Λυπάμαι που αφέθηκα και πίστεψα ξανά στην ανθρώπινη φύση...
Φιλίες εφήμερες που τους έδωσα βάθος, σάρκα  και οστά...
'Όμορφα πρόσωπα που σε τυφλώνουν για να κρύψουν το κενό
που κατοικεί στο μέσο του κορμιού τους...
Χαμόγελα που θαμπώνουν και μελίρρυτες κούφιες λέξεις,
για να σε ευχαριστήσουν προσωρινά, μέχρι να πάρουν
αυτό που θέλουν από σένα και μετά....
Ψύχρα, κρύο και περιφρονητικές καλημέρες, χειρότερες κι από βρισιές...
Εμπαιγμός, χειραγώγηση, σιωπηλή αποχώρηση, σκοτάδι...
Δε φοβάμαι την απόρριψη, αλλά μετανιώνω
που με άφησα να ανοικτώ και μου επέτρεψα να εκτεθώ,
επιτρέποντας σε άλλους να με πληγώσουν...
Απ' ότι φαίνεται εγώ τουλάχιστον, προσπαθώ ακόμα να βρω έναν άνθρωπο
να πιστέψω και να εμπιστευτώ...

Εδώ και λίγες μέρες τώρα
δε σε βλέπω πια, δε σε ακούω πια,
δε σε νιώθω πια δίπλα μου
και πεθαίνω σιγά σιγά...
Νιώθω πως η απουσία σου
μου στερεί το οξυγόνο,
η καρδιά μου σταματά
να χτυπά μακριά σου...
Όταν σε βλέπω έστω και για λίγο,
ανασαίνω και πάλι βαθιά,
προσπαθώντας να κρατήσω
τη μυρωδιά σου,
η καρδιά μου χτυπά σαν τρελλή αναπληρώνοντας όλους τους παλμούς που στερείται όταν λείπεις...
Η φωνή σου είναι εθιστική,
το χαμόγελό σου τροφή για τη ψυχή μου
κι όσο μένεις μακριά,
τόσο εγώ μαραζώνω...
Φλέγομαι από πόθο να σε ξαναδώ, να σε ακούσω και να ξεκινήσω και πάλι να ζω...