Με έχουν καταραστεί με εξαίρετη μνήμη
και μεγάλη καρδιά.
Με ένα μυαλό που θυμάται τα πάντα
και μία ψυχή που τους χωράει όλους.
Τι κατάρα κι αυτή Θεέ μου!
Να σ' αφήνουν πίσω όλοι αυτοί που τους άνοιξες την καρδιά σου
κι εσύ να μην μπορείς να τους ξεχάσεις...
Τους θυμάμαι, όλους αυτούς που πέρασαν από τη ζωή μου,
όλους αυτούς που έκανα χώρο μέσα μου για να τους βάλω,
κι αυτοί έφυγαν περνώντας ο καθένας κι ένα κομμάτι απ' τη ψυχή μου,
μεγαλώνοντας το κενό στο κέντρο της ύπαρξής μου,
αυτό που προσπαθούσα τόσο πολύ να κρύψω.
Τους θυμάμαι όλους κι ακόμα προσπαθώ να καταλάβω
γιατί μου πήραν όλοι από κάτι κι εγώ τους άφησα.
Και δεν έρχεται η λήθη να με λυτρώσει από τις αναμνήσεις,
ούτε η αγάπη που φαντάστηκα ότι υπάρχει εκεί έξω για να με γεμίσει....