Λένε, ότι στα παιδιά σου πρέπει να αφήνεις ρίζες

 για να κρατηθούν και φτερά για να πετάξουν.

Μεγάλωσα πια....

Μαμά, οι ρίζες μου είναι ρηχές, δε με κρατάνε...

Μπαμπά, τα φτερά μου είναι μικρά και μαδημένα,

δε μπορώ να πετάξω...

Κι έτσι έμεινα εδώ, σε ένα δικό μου καθαρτήριο,

χωρίς να έχω κάπου να στηριχτώ, κι ανίκανη να φύγω.

Δέντρο χωρίς ρίζες και πουλί χωρίς φτερά, σε τι μέλλον να ελπίζει;

Αιωρούμαι στην αβεβαιότητα, πεπεισμένη να ριζώσω βαθύτερα,

προσπαθώντας να πετάξω ψηλότερα, έτσι λειψή όπως είμαι,

για να σου δείξω... για να μου αποδείξω,

 ότι θα γίνω ότι καλύτερο μπορώ μόνη μου.

Κι ας σου φαίνεται... κι ας μου φαίνεται αδύνατο...

15/05/2016